Άρχισα να μιλάω γαλλικά σε ηλικία 28 ετών. Κατάγομαι από μια όμορφη χώρα, την Ελλάδα, το λίκνο, όπως λέμε συχνά στη Γαλλία, της δημοκρατίας, του θεάτρου, των επών, της φιλοσοφίας, της γεωμετρίας, της φυσικής, των τεχνών και των επιστημών. Η ελληνική γλώσσα έχει βεβαίως εξελιχθεί από την επόχή του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα, του Αριστοτέλη ή και του Επίκουρου.

Η μεγαλύτερη διαφορά της νέας ελληνικής από την αρχαία είναι η προφορά και η προσωδία της. Με άλλα λόγια, η μουσική, ο ρυθμός και οι χροιές είναι που άλλαξαν περισσότερο τους τελευταίους 25 αιώνες. Στην προφορά των νέων ελληνικών χρησιμοποιούμε 5 φωνήεντα: [a], [e], [i], [o], [u]. Το ότι έπρεπε λοιπόν κάποια στιγμή να φτάσω στο σημείο να προφέρω και τα 15 φωνήεντα της γαλλικής γλώσσας μου φαινόταν αρχικά αδύνατο!

Παραδέχομαι ότι τα ελληνικά, η γραμματική και η σύνταξή τους δεν είναι εύκολα για έναν ξένο, αλλά η προφορά των γαλλικών είναι μια σχολαστική άσκηση που απαιτεί θάρρος και τεράστια άσκηση των αρθρωτών και των ηχείων.

Όχι, δεν παραπονιέμαι, το αντίθετο, είμαι πραγματικά ευγνώμων που συνάντησα αυτή την πλούσια και μοναδική γλώσσα! Τα γαλλικά μου έδωσαν πρόσβαση σε ανεκτίμητες εμπειρίες. Η προφορά τους μου επέτρεψε να εκλεπτύνω την ακρόαση μου, να συνειδητοποιήσω την άρθρωσή μου, τις φωνητικές μου χροιές και αντηχήσεις μου. Σήμερα εξακολουθώ να μην μιλάω τα γαλλικά όπως ένας Γάλλος. Παρά τις σπουδές μου στη φωνητική, τη δουλειά μου ως καθηγητής φωνητικής και ορθοφωνίας, η προφορά μου παραμένει μάρτυρας της αδυναμίας μου.

Η φωνή, τα ηχοχρώματα και τα φωνήεντά της είναι ένα μυστήριο που όσο περισσότερο το σκαλίζω, τόσο περισσότερο με μαγεύει.

J’ai commencé à parler français à l’âge de 28 ans.Je viens d’un beau pays, la Grèce, berceau, comme on le dit souvent en France, de la démocratie, du théâtre, des épopées, de la philosophie, de la géométrie, de la physique, des arts et des sciences. La langue grecque a sensiblement évolué depuis Platon, Pythagore, Aristote et Épicure ; ce qui distingue le plus le grec moderne du grec ancien c’est la prononciation et la prosodie. Autrement dit, c’est sa musique, sa rythmique et ses timbres qui ont le plus changé au fil de ces quelques 25 derniers siècles. En grec moderne nous utilisons 5 sons vocaliques : [a], [e], [i], [o], [u]. Se retrouver à devoir prononcer les 15 voyelles du français (11 voyelles orales + 4 voyelles nasales) me semblait tout bonnement impossible ! J’avoue que le grec, sa grammaire et sa syntaxe ne sont pas faciles pour un étranger, mais la prononciation du français est un exercice minutieux qui exige du courage et un énorme travail articulatoire.

Je ne me plains pas, bien au contraire, et suis vraiment reconnaissant d’avoir rencontré cette langue si riche et singulière ! Le français m’a donné accès à des expériences inestimables. Sa prononciation m’a permis d’affiner mon écoute, de prendre conscience de mes articulations, de mes timbres vocaux et de mes résonances. Aujourd’hui je ne parle toujours pas le français comme un natif « hexagonal » ; malgré mes études vocales, mon métier de professeur de chant et de technique vocale, mon accent en reste le témoin. La voix, ses timbres et ses voyelles sont un mystère : plus je le creuse, plus il m’ensorcèle.